Bazen Yoruluyor İnsan Şiiri

BAZEN YORULUYOR İNSAN

Bazen öyle bir umutsuzluğa düşüyor ki insan

Eline dünyaları versen umurun da olmaz

Çünkü Kırgındır hayata karşı

Kırgındır insanlara etrafında olanlara

Kırgındır yaşamak zorunda kaldıklarına

Elinden bir şey gelmemesine kırgındır

Boşa giden cabalarından

Hayallerinin sürekli yıkılmasından

Hep yanlış anlaşılmaktan yorgundur insan

 

Bazen de susar insan

Hani dile gelse dertler dayanmaz yürekler

Öyle bir gün gelir ki

Dostun bir tebessümü Yeter aslında

Ama bunu bile çok görürler cana

O yüzden susar, sadece susar bazen insan

Uzun uzun anlatmaya kalksa

Anlayanı olmaz zaten

Bu yüzden umutsuzluğa

Çaresizce sarılır bazen insan

Bu yüzden yalnızlığa

Umutsuzca gömülür gider insan

 

Bazen de uzaklaşır insan

Sığındığı limanlardan çok uzaklara

Öyle bir dalıp gidiyor ki

Uçsuz bucaksız bu dünyanın ortasında

Kocaman bir mutsuzlukla

Tek başına kalıyor insan

Canından bıkmışçasına ölürcesine

Arkasına bakmadan gitmek istiyor bazen insan

Uzun uzun anlatmak değil

Sessizce uzaklaşmak

Hem de her şeyden herkesten

Kendi taşıdığı candan bile

Sıyrılıp gitmek istiyor bazen insan